Angkor What?

Na hevig aandringen van het thuisfront dan toch maar weer achter een computer gekropen (slecht vindbaar in Cambodja) om een blog te schrijven. Grote reden waarom ik dat nog niet had gedaan (afgezien van de internetcafé's dan); niet veel interessants te melden.

Vanuit Thakhek naar Pakse afgereisd, in een soort Oost-Europese door muggen vergeven bunker geslapen, 1 blik op afgrijseijk grijs betonnen Pakse geworpen en bedacht dat het leven beter moet zijn op een eiland.

Zo gezegd zo gedaan en maar meteen de tuktuk naar het busstation genomen, om ruim 500 m voor het station naast een minivan te worden gedumpt: Don Khong. Gelukkig belandde ik met behulp van de locals op een stoel, waardoor ik geen deel hoefde te nemen aan de daarna georganiseerde stoelendans om 30 mensen in een busje voor 20 te proppen. Goed, busreis overleefd, midden in Muang Khong (Khong stad) gedropt en verrast door het plaatselijke bootrace festival. Na wat gedoe over kamers een mooie a/c kamer voor weinig geld, een ober met een oogje op me en genoeg tijd voor mijn geheime missie op Don Khong (laatste stad met bank, kantoren etc.).

In de volle overtuiging dat ik 's middags een boot naar Don Det kon nemen lekker uitgeslapen en mijn missie voltooid. Helaas bleek de enige boot toch echt om 8 uur 's ochtends te gaan - als de schipper geen kater had door het festival. Dat betekende een dag wachten dus. Gelukkig een paar leuke mensen ontmoet om de tijd mee te doden.

De volgende dag dan toch naar Don Det. Niet met de boot van mijn guesthouse, wat volgens de Lonely Planet de enige boot op 't eiland was, omdat de schipper nog steeds een kater had, maar met een andere boot een paar meter verderop. En passant ook nog wat mensen uit Pai ontmoet, die gestrand waren op Don Khong en de nacht buiten hadden geslapen. Helemaal nuchter waren ze ook nog niet.

Don Det was leuk, klein (kleeeeeeiiiiiin!), gezellig. Eerst met de fiets naar het andere eiland (Don Khon, zonder g) om de waterval en de dolfijnen te zien. Waterval lukte aanzienlijk beter dan dolfijnen, die zich in Cambodia ophielden. Volgende dag getubed, wat in theorie betekent dat je je in een grote binnenband stroomafwaarts laat zakken maar rond Don Det betekent dat de locals ook niet precies weten hoe de stroming werkt en je zeker niet de rivier af wil wat dan kom je de eerdergenoemde waterval tegen. Maar het was een zeer relaxde ervaring. Dag drie absoluut niks anders gedaan dan in een hangmat en een indiaas restaurant hangen en de prachtige zonsondergang bekijken.

Goed,  na drie dagen had ik alles gedaan wat er te doen viel en besloot ik de grens over te steken naar Cambodia. Niet per tube maar per bus, helaas. De grensovergang was probleemloos - voor wat extra geld, uiteraard - en de eerstvolgende stop was Kratie, het Thakhek van Cambodja.

In Kratie was ab-so-luut niks te beleven, de markt ging dicht en het enige levendige cafe was uitgestorven. Toch voelde ik me meteen een stuk beter nu ik uit Laos weg was. Aardige mensen! Mensen die daadwerkelijk ergens om geven! Hoog gehalte aan Engels-sprekers! Beter eten! Betere nationale gerechten! Lagere prijzen! Nou ja, je krijgt 't beeld wel.

Maar niks te doen dus, dus meteen door naar Siem Reap. Wat langer duurde dan ik verwacht had. Eerste indruk van Siem Reap: wow, het is een stad. Op één of andere manier is Cambodja veel georganiseerder terwijl het onwijs ongeorganiseerd is, modern met lichtreclames en grote tv schermen zonder dat er een bioscoop te bekennen is, Pub Street à la Khao San zonder Khao san te zijn. Raar. Leuk, erg Azië, op een maffe westerse manier, en toch niet.

De volgende morgen meteen gedaan wat iedereen doet in Siem Reap: op naar de tempels. Samen met twee Franse meiden met wie ik ook de kamer deelde fietsen gehuurd (de verkeerde bleek later) en de kleinere tempels van het Angkor park bekeken. Banteay Kdei was de eerste tempel, redelijk groot en ingewikkeld en terugblikkend een goede tempel om mee te beginnen; niets bijzonders aan maar heel bijzonder voor de eerste tempel.

Daarna Ta Phrom, de Tomb Raider tempel en de "wildste" rond Angkor in de zin dat er nog meerdere bomen vergroeid zijn met de muren. Ook meteen een erg drukke tempel, zo erg zelfs dat mijn weg meermalen geblokkeerd werd door hordes Chinezen.

Ta Keo was een lange hete klim naar de top, maar geen uitermate spectaculair iets. Wel de enige piramide tempel die ik beklommen heb.

Verder nog wat andere, kleinere of meer vervallen tempels gezien en een zéér lange tocht terug gefietst op een fiets die vastzat in de hoogste versnelling.

's Avonds een paar Australiërs ontmoet die de volgende dag per tuktuk (oh graag) de tempels zouden doen, inclusief zonsopgang bij Angkor Wat. Ik kon nog mee (4 mensen op een tuktuk) en zo gezegd zo gedaan: om 4:45 je bed uit, slaperig in een tuktuk, samen met allemaal andere slaperige mensen in tuktuks en bussen naar Angkor, plekje zoeken op het gras. Het best kwam eigenlijk pas nadat de meeste mensen al weggelopen waren: de zon boven de tempel, met reflectie in het water.

Enigszins slaperig Angkor Wat bekeken, wat een enorme verzameling goed geconserveerde stenen is. Uhm, tja, Angkor was niet zo impressive als ze 't doen lijken, hoewel de grootte inderdaad... groot is.

Na Angkor de oude stad van Angkor Thom binnengereden - waar alleen de tempels nog van over zijn, geen huizen o.i.d. - en een veel gavere tempel bekeken: Bayon. De megalomane koning die Angkor Thom en veel van de tempels eromheen had laten bouwen liet Bayon decoreren met zijn gezicht - overal. Creepy, en heel gaaf.

Voor de rest was er niet veel spectaculairs meer te zien en zo vond ik mezelf om 1 uur weer terug in Siem Reap in een Mexicaans restaurant - je moet toch wat.

De laatste tempeldag gebruikt om Beng Mealea (Mielie) op te zoeken, een lange tuk tuk rit van Siem Reap maar zo de moeite waard. Dit was dé Tomb Raider experience: met een guide over stenen klauteren, planten overal, donkere gangen. In heel Angkor had ik het vage gevoel dat er ergens hidden levers en artefacts moesten zijn maar hier kon ik ze bijna aanraken.

De laatste twee dagen in Siem Reap niet veel gedaan bij gebrek aan mensen om een tuktuk mee te delen. Vandaag naar Tonle Sap - een gigantisch zoetwatermeer - gegaan, maar dat viel tegen. Niet veel te zien en de trip was kort en duur. Vanavond ga ik met mijn eerste sleeperbus naar Phnom Penh. Ben benieuwd...