Thailand en de bus

Voordat ik verder zal uitwijden over de wonderen van bussen in Thailand zal ik eerst even vermelden dat ik me momenteel in Phitsanulok bevind. In Lopburi (waar veel apen bleken te zitten, maar gelukkig voornamelijk rond 1 tempel) alleen nog wat tempeltjes-ruines bezocht en toen de trein hierheen genomen. Volgens een Amerikaanse moesten we in Phitsanulok blijven en de nabijgelegen toeristische ruinestad (Sukhothai) alleen per "day tour" bezoeken omdat het nachtleven zich in P zou bevinden. Zo gezegd zo gedaan, en na een zeer prettige nacht in een hotel (ja, echt, gratis water, glazen, tv, schoonmaakdienst, ontbijt, the works - voor maar 460 baht) een busreis richting Sukhothai ondernomen.

De bus, dus. Tourbureaus waren niet te vinden, en bovendien spreekt er niemand Engels hier, dus wij gingen het op de 'op eigen kracht' manier doen. De bus naar de busterminal met behulp van de hotelstaf en een behulpzame voorbijganger kunnen vinden. Want je moet bus 1 hebben, maar welke bus dan bus 1 is, en aan welke kant van de weg die dan staat, is niet geheel duidelijk. Eenmaal in de bus maken we kennis met het leukste deursysteem ooit. Om de deur te openen trekt de bestuurder aan een touwtje, dat aan de deurhandel vastzit. Om de deur te sluiten rijdt hij verder, van de deur is zo gammel dat deze door de schok van voorwaartse beweging sluit. En dan weet je weer dat je in Thailand bent :)

Kaartjes heeft ruwweg hetzelfde niveau. De bus is uitgerust met een conducteur met een lieve metalen koker vol geld en kaartjes (ruwweg de grootte van een postzegel). Je betaald de conducteur een vaste hoeveelheid voor de busrit, ongeacht waar je uit gaat stappen, en deze geeft je dan een kaartje. Beetje overbodig, aangezien hij ze zelf controleert.

De busterminal is een verwarrende verzameling loketten en bussen. Ook hier weer door de informatiebalie naar " bus 14, ticket on bus" gestuurd. De Lonely Planet vermeldt ietwat optimistisch dat de reis naar Sukhothai 1 uur duurt. Uiteindelijk er 3 uur over gedaan, omdat de bus eerst een uur op de terminal stond te wachten en de buschaffeur daarna zijn gaspedaal niet kon vinden.

Wat wel anders was op de terugweg. Terwijl iedereen ons vertelde dat we om vijf uur de bus moesten nemen (wat uitgelegd wordt door je een briefje met "17:00" te tonen) namen wij eigenwijs een bus die om half vijf toevallig op de 'bushalte' (50 meter van de officiele bushalte waar niks stopte) stopte. Deze overvolle airco-bus had een chauffeur die wel doorreedt, op het gevaarlijke af. De terugreis duurde uiteindelijk maar 1,5 uur, plus een kort tripje met bus 1.

Maar dan wel meer in de bus gezeten dan dat we daadwerkelijk Sukhothai bekeken hebben. Nu was het ook eigenlijk niet meer dan een mooi park met wat hoopjes ouwe stenen en random buddha-beelden hier en daar. Met de fiets goed te doen, maar wel erg warm. We vroegen ons wel af wat een oude stad moest met zoveel tempels, allemaal voor buddha, en schijnbaar geen paleizen of andere officiele gebouwen.

Nog een ander vreemd fenomeen is de hoeveelheid die de Thai bellen, met name met headset. Vaak maak je mee dat ze een volle bus/treinreis in zo'n ding zitten te lullen, zonder aanwijsbare reden (niet overduidelijk zakenman o.i.d.). Typisch...

Verder niet veel spannends gedaan. Gegeten, over de markt gewandeld, lol gehad met vrouwen van een eetstalletje die geen Engels spraken (bestel dan maar eens eten), maar ons best Thais wilden leren en best Engels van ons wilden leren. Hoezee voor het taalgedeelte van de Lonely Planet ;)
 

Oh, en nee, nog steeds geen muggenbeten. Wel een mier, maar dan moet je ook niet in mierennesten gaan staan.